Recenzja pisma „Wszechpolak” (nr.1 i 2)
Od Redakcji: Szanowni Czytelnicy! Mamy zaszczyt ogłosić powstanie na naszym portalu działu recenzyjnego. Przedmiotem naszych recenzji będą czasopisma o profilu narodowym i politycznym poruszające zagadnienia z zakresu teorii i filozofii władzy. Nie interesują nas tabloidy, masówki czy redakcje zapychające na siłę puste kolumny. Chcemy trzymać rękę na pulsie idei, informować czytelników, w którym kierunku ona zmierza oraz udzielać prostej odpowiedzi – czy warto na to wydać pieniądze? Wydawnictwa zainteresowane tego typu współpracą z naszym portalem, proszone są o kontakt pod adresem redakcja@3droga.pl.
Po latach przerwy na narodowy rynek wydawniczy wraca Wszechpolak pod redakcją Łukasza Walczaka. Czasopismo wydaje się nie mieć jeszcze ustabilizowanej formy, na dzień dzisiejszy przyjęło konwencję dwumiesięcznika dużego formatu. Fundament grupy docelowej stanowią bez wątpienia członkowie oraz sympatycy Młodzieży Wszechpolskiej, o czym świadczą chociażby zamieszczane przemowy Prezesa MW czy relacje z akcji prowadzonych przez tę organizację. Nie jest to jednak nachalne, postronnego czytelnika nie powinno zrazić – wręcz przeciwnie, pozwala lepiej zrozumieć specyfikę działania organizacji. Pismo adresowane jest do grupy wiekowej oscylującej pomiędzy uczniami szkół średnich a słuchaczami studiów wyższych. Większość tekstów zatem stanowi żywą opowieść o działaniu i idei, teoretyzowanie jest rzadkością.
Dzięki zróżnicowaniu artykułów, laik zostanie sprawnie wprowadzony w meandry wszechpolskiej idei, wspinając się raz po raz po bardziej zaawansowanych publikacjach. W pierwszym numerze Wszechpolaka (lipiec 2016) warto zwrócić uwagę na artykuł Jakuba Siemiątkowskiego My 3 fala nacjonalizmu, w którym poszukuje on fundamentu współczesnej myśli narodowej oraz postuluje drogę jej dalszego rozwoju. Witold Jan Dobrowolski pisze o wyzwaniach jakie stoją przed narodowym aktywem, a Michał Szymański prowadzi neoromantyczną dywagację na temat fantazji do władzy i walki o Wolną Ojczyznę. W numerze poruszono także problemy szczecińskich stoczni, degenerację administracji samorządowej. W numerze znaleźć można także teksty o profilu historycznym. Za artykuł numeru należy uznać tekst Karola Kaźmierczaka Idea Kresowa jako rdzeń nacjonalizmu. Jego treści nie należy jednak przyjmować bez zastanowienia. Duch idei jagiellońskiej przeplata się w niej z tęsknotą za światem utraconym, co nie jest dobrym doradcą w tworzeniu koncepcyjnych rozwiązać. Wagą artykułu jest refleksja, którą on za sobą niesie, młot na giedroyciowskie zaprzaństwo, narracja, która w toku lektury może przekonywać
.
Ze spokojem można polecić zakup pierwszego numeru Wszechpolaka, który będzie dobrym wprowadzeniem, dla tych którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z ideą narodową, dla weteranów stanowić będzie zaś bezpretensjonalną lekturę o dodatniej wartości.
Numer drugi (listopad – grudzień) ukazał się w nieco większym formacie z jasno sprecyzowanym tematem, który dotyczył nacjonalistycznych ruchów w Europie. Nie da się ukryć, że środek ciężkości w numerze przesunięty został na wschód. Michał Szymański opisuje ukraińską organizację mającą ambicję by stać się prawosławnym Hezbollahem, Witold J. Dobrowolski opisuje zaś historię oraz założenia ruchu azowskiego. Na uwagę zasługuje wywiad, który przeprowadzono z gen. Eleftheriosem Synadinosem, posłem Złotego Światu do Parlamentu Europejskiego. Wielu zainteresuje też rozmowa z rosyjskim (ruskim – jak sam o sobie mówi) muzykiem Sadko, którą należy uznać za materiał numeru. Karol Kaźmierczak znów nie zawodzi dobrym artykułem Epilog starej Hiszpanii, Jakub Siemiątkowski wskazuje pożądany kierunek natarcia w tekście Przełamać stagnację. Drugi numer wskazuje na progresywność działania Redakcji oraz aspiracje, które pozwalają przypuszczać, że Wszechpolak stanie się stałym elementem narodowych publikacji. Numer ze spokojem sumienia można, a nawet należy polecić. Kilka błędów edytorskich trzeba po prostu wybaczyć!
A co Wy sądzicie o powrocie Wszechpolaka? Zostawcie nam swoją opinię w komentarzach! (F.)
