Trzecia Droga: Samorządność i Aktywizm

Upowszechnienie władzy oraz oddanie jej instrumentów w ręce Narodu, to jeden z najważniejszych celów nacjonalizmu. Idea narodowa zakłada, że suwerenność Narodu jest jego immanentną cechą, a swoboda podejmowania decyzji i możliwość samostanowienia jest nierozerwalna z działaniami długofalowymi oraz najbardziej skutecznymi. Jednakże jak w praktyce połączyć możliwość samostanowienia przez Naród z najroztropniejszym podejmowaniem decyzji ?

Odpowiedzią jest idea samorządności – czyli przekazania jak najszerszych uprawnień wspólnotom lokalnym.

Władza, zgodnie z tą ideą miałaby znaleźć się jak najbliżej jednostki, a wspólnoty lokalne podejmowałyby decyzję o szerokim spectrum, równocześnie biorąc za nie pełną odpowiedzialność. Przekazano by cześć uprawnień przypadających obecnie władzy wykonawczej czy ustawodawczej w ręce przedstawicieli władz lokalnych, ponieważ to samorząd lokalny w związku ze swoją bliskością z obywatelami jest w stanie najlepiej i najszybciej reagować na potrzeby mieszkańców.  Inwestycje mające na celu długofalową politykę rozwoju regionalnego, najlepiej mogą być powzięte przez dobrze funkcjonujący samorząd znający specyfikę danego regionu oraz zapotrzebowanie jego mieszkańców. Samorządność wiąże się również z większą transparentnością prowadzonych działań przez samorząd reprezentujący lokalne wspólnoty mieszkańców, jak również ułatwia możliwość szybszej reakcji na naganne zachowania tejże władzy. Z ideą samorządności wiąże się nieodzownie decentralizacja źródeł środków finansowych, a także ich przeznaczenia zgodnie z zapotrzebowaniem i potrzebami mieszkańców, co niewątpliwie wiąże się z ich lepszym i trafniejszym wydatkowaniem. Władza przekazana w ręce wspólnot lokalnych musi się wiązać z działalnością na rzecz lokalnych środowisk oraz z aktywizmem.

Nacjonalizm jest ideą czynu, a w przypadku samorządności, ideą brania w swoje ręce pracy na rzecz wspólnoty lokalnej, a nie oczekiwaniem na pomoc ze strony nieudolnego systemu. Wiąże się to zarówno z zaangażowaniem w ważne dla lokalnych środowisk problemów, jak również działaniem wśród najbliższego otoczenia. Pomoc najsłabszym jednostkom czy grupom społecznie wykluczonym, krzewienie patriotyzmu wśród osób młodych to tylko przykłady form aktywizmu, który powinien krzewić świadomy nacjonalista. Aktywizm to również pobudzanie najbliższego nam środowiska napotykanego w pracy, w kościele czy w szkole. To próba zmobilizowania jak najszerszych mas do podjęcia odpowiedzialności za swój kraj, a także krzewienia wśród nich patriotyzmu czynu czyli nacjonalizmu. Bliskość z rodakami i pomoc w rozwiązywaniu najbardziej palących nasz Naród problemów, to wyzwania, którym musimy jako nacjonaliści sprostać, tak aby nasze słowa zamieniały się w czyny.

To od nas i naszego zaangażowania zależy kształtowanie się poglądów napotykanych przez nas osób, to od nas i naszej pracy zależy jak będzie wyglądać obraz naszego społeczeństwa, to od nas i naszej aktywności zależy rozwój idei narodowej. Gdyż nacjonalizm to codzienna praca dla Narodu i naszej Ojczyzny.