Trzecia Droga: Ustrój Narodowy

Bardzo ważnym pytaniem na jaki musiał znaleźć odpowiedź nacjonalizm było to o przyszły ustrój państwowy. Nacjonalizm trzeciopozycyjny u swych założeń zakłada stworzenie systemu, który sprzeciwia się promowanemu dualizmowi ustrojowemu jaki próbują nam wmówić materialiści. Według nich istnieje tylko demokracja i dyktatura, a także wszelakie gałęzie tychże ustrojów, żadne jednak z nich nie jest ustrojem, w którym to Naród stanowiłby rzeczywistą władze. Dla nacjonalizmu oczywistością jest, że suwerenem jest właśnie naród, który tworzy najwyższą instytucje społeczną – państwo.

Dla każdego żyjącego w systemie demokratycznym człowieka jasnym jest, iż jest on mimo swych górnolotnych założeń, przeciwieństwem władzy narodu w własnym państwie. Państwo staję się dyktaturą z podziałem na „my“ i „oni“, w której nawet nikt nie może ponieść odpowiedzialności, a niezależność medialna i sądowa jest własną parodią. Demokracja powszechna sprowadza obywatela do roli wrzucającego raz na kilka lat karteczek do urny uczestnika plebiscytu, któremu daję się pozorny wybór i pozorną władzę. W rzeczywistości przepaść pomiędzy suwerenem- Narodem, a poddanym- państwem rośnie na korzyść poddanego. Dyktatura czy monarchia są w tym elemencie podobne z demokratycznym systemem, jednakże łatwiej wskazać odpowiedzialnego i siłą rzeczy łatwiej o niezadowolenie społeczne w danym państwie.
Demokracja sprawdza się w dużym stopniu w samorządach, im mniejszych tym dla wyboru narodu lepiej. Tam, gdzie nie dochodzi odgórna ambicja klik systemowych, a wyborcy znają się wzajemnie, tam wybór wójtów czy rady gminy znacznie bardziej świadomy, a rządy lokalne rządy kontrolowane przez społeczność.
Ustrój powszechny, a więc prawdziwie narodowy zakłada, iż państwo jest narodowym organizmem, które wyrasta od dołu, odwrotnie niż w wyżej wymienionych systemach. Państwo ma w nim kilka podstawowych cech charakterystycznych:
1. Możliwie jak największą samorządność, stosując zasadę , że im ona mniejsza tym świadomość wzajemnego wyboru będzie większa. Samorządy posiadają dużą władze w lokalnej społeczności, gdyż jest ona władzą im najbliższą.
2. Hierarchiczność. Poprzez samorządy, jak najwięcej świadomych członków narodu, musi mieć możliwość wpływu na swoje państwo. Zgodnie z słowami Romana Dmowskiego: „Jestem Polakiem – więc mam obowiązki polskie: są one tym większe i tym silniej się do nich poczuwam, im wyższy przedstawiam typ człowieka.“ ; ustrój musi stworzyć każdemu obywatelowi państwa określoną możliwość wpływu na swoją instytucję społeczną. Im wyższa świadomość danego członka narodu, im wyższe zdolności i talenty, a także energia, tym większe obowiązki powinien on przyjąć na barki. Samorządy muszą mieć możliwość kontroli wyższych instytucji społecznych i odwrotnie.
3. Organizacja Polityczna Narodu. Na szczycie hierarchii winna stać organizacja mająca przygotowywać do roli kierującego polityką państwa. Samorządy przejmując władze w wielu aspektach nie mogą mieć władzy na takie elementy jak polityka zagraniczna czy obronna. Kierowanie aspektami, które stanowią o niepodległości, niezależności, a także rozwoju państwa musi być obowiązkiem najlepszych jednostek w kraju, którzy są rzeczywistą elitą narodową.
4. Wymiana elit. Każda struktura władzy, może stać się skostniała i prowadzić do braku żywotności i rozwoju danego państwa. Musi więc istnieć system, który będzie wymieniał elity, dając możliwość, by kolejne pokolenia najlepszych jednostek w narodowej hierarchii miały, dzięki OPN określony wpływ na władze.
5. Oprócz samorządów w systemie narodowym muszą istnieć izby korporacyjne, które wprowadzają kolejną hierarchie przez pryzmat zawodowy. Izby korporacyjne mają wpływ na państwo od strony pracowniczej i pracodawczej co wprowadza jednocześnie większy wpływ na państwo członka narodu, ale i kontrole.

Nie ma idealnego systemu. Zawsze pozostaję czynnik ludzki, jednakże system narodowy musi nie tylko zaktywizować cały Naród, ale i blokować obce wpływy i oligarchiczność. Ustrój narodowy musi tworzyć państwo będące własnością Narodu, nie odwrotnie.