3DROGA.PL

Portal 3droga.pl

Portal Nacjonalistyczny

Igor Grzyb: Król! – ale jaki?

W ostatnią niedzielę października Kościół Rzymski obchodzi w swej odwiecznej liturgii święto Chrystusa Króla. Uroczystość ta, ustanowiona przez Piusa XI, poprzedza dzień Wszystkich Świętych. Papież ten już na początku swej encykliki Quas primas, w której ustanowił dzisiejsze święto, wskazuje na myśl przewodnią tego dnia: w Królestwie Chrystusowym nie możemy skuteczniej przyczynić się do odnowienia i utrwalenia pokoju, jak przywracając panowanie Pana naszego.

Podczas nieszczęśliwej reformy posoborowej, uroczystość Chrystusa Króla przeniesiona została na ostanią niedzielę roku liturgicznego, niemalże całkowicie zacierając pierwotny cel święta – społeczne panowanie Pana Jezusa.

Dla polskiego nacjonalisty, a więc z zasady osoby popierającej przemożny wpływ Kościoła Katolickiego na życie i kulturę Polaków, zagadnieniem priorytetowym powinno być zrozumieć kim jest Chrystus Król i na czym polega Jego władza nad społeczeństwami. Szczególnie w tych czasach wielkiej apostazji w samym Kościele, aktów detronizacji Pana Jezusa dokonywanych przez Rzym od ponad sześćdziesięciu lat, trzeba szukać prawdziwego pokoju – a tenże obecny jest jedynie w Królestwie Chrystusowym. Pax Christi in regno Christi – Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym, jak w swej dewizie ujął to Pius XI.

Władza Chrystusa

Papież w encyklice Quas primas zwraca uwagę na fakt posiadania przez Boga-Człowieka trzech rodzajów władzy: ustawodawczej, sądowniczej i wykonawczej. Pan Jezus w rzeczywistości ma prawo do pełni władzy wyrażonej poprzez te trzy jej aspekty.

  1. Chrystus sprawuje władzę ustawodawczą jako Bóg-Stworzyciel wszystkich rzeczy. Nie tylko jako Twórca, który raz stworzony byt pozostawił samemu sobie, ale jako Zasada, która wszystko, co stworzone bezustannie utrzymuje w istnieniu poprzez akt Swej woli. Gdyby owy akt Chrystus przestał podtrzymywać, wszystko zniknęłoby i powróciło w stan sprzed stworzenia.
  2. Pan Jezus sprawuje władzę sądowniczą jako Bóg-Odkupiciel całej ludzkości. Jak o tym zaświadcza Pismo Święte, Chrystus przelewając Krew Swoją, a tym samym spłacając dłużny zapis ludzkości, nabył Sobie całe stworzenie. To On wydaje wyroki, co do doczesności i wieczności ludzi, ale i On jest ich Obrońcą, którego Serce nieustannie płonie ogniem miłosierdzia względem biednych grzeszników.
  3. Pan Jezus sprawuje w końcu władzę wykonawczą, gdyż On sam wymierza nagrody i kary, zarówno w tym życiu, jak i w przyszłym. Jak naucza Pius XI: wszyscy rozkazów Jego słuchać powinni i to pod groźbą zapowiedzianych kar, których uporni uniknąć nie mogą.

Eucharystyczne i królewskie Serce Jezusowe

Kult Chrystusa Króla jest, jak sam wspomniany wyżej Papież zauważa, naturalną konsekwencją czci Serca Jezusowego oraz Najświętszego Sakramentu. Jednym z głównych czynników skłaniających Ojca Świętego do ustanowienia dzisiejszego święta była wielka rzesza rodzin intronizujących NSPJ w swoich domach oraz poświęcenie całego rodzaju ludzkiego, nie pomijając przy tym również żydów, mahometan i pogan temuż Sercu przez Leona XIII w roku jubileuszowym 1900. Podobnie, jak kult Serca Bożego był odpowiedzią Nieba i Kościoła na szerzącą się herezję jansenizmu, porzucenia nadziei na zbawienie i wiary w nieskończoną miłość i miłosierdzie Zbawiciela, a ustanowienie święta Bożego Ciała dało respons na oziębłość wiernych wobec Najświętszego Sakramentu, święto Chrystusa Króla wzywa do przeciwstawienia się herezji laicyzmu. Laicyzm domyślnie prowadzi do zatracenia wartości wyższych, do zostawienia spraw najważniejszych w sferze prywatnego wyboru jednostki – a przez to do hedonizmu i konsumpcjonizmu, widocznych szczególnie obecnie po kilku wiekach propagowania laickości.

Obowiązki społeczeństw wobec Chrystusa Króla

Panowanie Chrystusowe, by istniało w społeczności, nie wymaga żadnych specjalnych aktów intronizacyjnych, formułek ułożonych na potrzeby chwili. Pius XI doskonale zauważa, na czym władza Pana Jezusa się opiera: przede wszystkim, wszystkie stosunki w państwie mają układać się na podstawie przykazań Bożych i zasad chrześcijańskich tak w wydawaniu praw i w wymiarze sprawiedliwości, jak i w wychowaniu i wykształceniu młodzieży w zdrowej nauce i czystości obyczajów. Następnie, państwo nie ma prawa ingerować w działalność zbawczą Kościoła, nie ma prawa odbierać mu jego przywilejów i majątków. Ponadto trzeba, aby Chrystus panował w umyśle człowieka, którego obowiązkiem jest z zupełnym poddaniem się woli Bożej przyjąć objawione prawdy i wierzyć silnie, i stale w naukę Chrystusa; niech Chrystus króluje w woli, która powinna słuchać praw i przykazań Bożych; niech panuje w sercu, które, wzgardziwszy pożądliwościami, ma Boga nade wszystko miłować i do Niego jedynie należeć. W końcu, religii katolickiej nie można stawiać na równi z innymi, fałszywymi wierzeniami, wbrew temu, co zaoferowali naszej cywilizacji masoni i żydzi pod pojęciem państwa świeckiego.

Kończąc – o tzw. Intronizacji

Kilka lat temu polskie duchowieństwo i przedstawiciele władz państwowych dokonali tzw. Intronizacji Chrystusa na Króla Polski. Spójrzmy jednak jeszcze raz na zasady, na których opiera się społeczne panowanie Boże. Czy widzimy ustawy wprowadzające prawo w duchu Ewangelii? Ileż trzeba było czekać na (bądź, co bądź chwalebne, ale niestety niecałkowite) ograniczenie przemysłu aborcyjnego? Ile jeszcze chanukowych świec zostanie zapalonych w pałacu prezydenta, który nie tak dawno jeszcze klęczał przed św. Hostią? Moim zdaniem, żadna to intronizacja, ale farsa i to obłudna. Czy takie intronizacyjne akty nie sprowadzają jeszcze większego gniewu Bożego? – z tym pytaniem zostawiam Szanownych Czytelników.

(Hymn Te sæculórum Príncipem z dzisiejszych nieszporów)

Ciebie, Książęciem wszystkich wieków,

Ciebie, narodów, Królem Chryste,

Ciebie też dusz i serc jedynym,

Wszechwładnym wyznawamy Panem.

Zbrodnicza tłuszcza woła:

Nie chcem, ażeby nami Chrystus władał!

My zaś obwołujemy, Panie,

Ciebie, najwyższym Królem wszystkich.

Książę pokoju Chryste, poddaj

Sobie umysły buntownicze,

A owce, co od Twej miłości

Odbiegły, zgromadź do owczarni.

Wszak potoś wisiał sam na krzyżu,

Potoś otworzył swe ramiona,

I włócznią ranę Ci zadano,

W której k’nam serce Twoje płonie

Dlatego kryjesz się w ołtarzu

Pod postaciami wina, chleba,

I z przebitego boku swego

Zlewasz na dzieci wybawienie.

Niechaj narodów wodze Tobie

Publiczne hołdy i cześć niosą,

Nauczyciele, sędzie, prawo

I sztuka niech Cię wyrażają.

Niechaj oznaki władzy królów

Tem błyszczą, że oddane Tobie,

Rządź słodkiem berłem Twem Ojczyzną,

Obywateli rządź domami.

Jezu, niech Tobie będzie chwała,

Który berłami świata władasz,

Z Ojcem i Duchem Świętym, Boże,

Przez wszystkie wieki wieków.

Amen.

Oprawa graficzna: Resistance Arts

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *