Orle Pióro- nacjonalistyczna strona kultury. Edycja 3, kategoria: religia (poezja)
Prezentujemy wiersze nadesłane w ramach 3 edycji konkursu Orle Pióro- nacjonalistyczna strona kultury w kategorii ”religia”. Opowiadania oceniła redakcja DrogaLegionisty.pl i również tam można znaleźć opublikowane poniżej wiersze.
miejsce 1: Michał Szczyba „Golgota”
Nieustannie
pełznę
niczym płaz pod ciężarem
własnych myśli
o nie – potykam się
i upadam…
każdego dnia
Tyś jest – jak mocarz
ciągnący za sobą
wielkie drzewo swej męki
ja – kruchy człowiek
taszczący zaledwie worek
własnych niedoskonałości
i ułomności
moja droga na Golgotę
Twojej nierówna
a zdaje się – nie mieć końca…
przystaję
przy każdej stacji
by zebrać ciężkie krople
Twego potu – odkupujące ziemię
czyniąc tym samym
w mej duszy wiosnę
miejsce 2: Michał Karpiński „Piękna Pani”
Gęsta mgła spadła na wszystko co mam
Przysłoniła mi obraz radości
Przysłoniła mi obraz rozpaczy
Nadzwyczajnej rozpaczy
Rozpętała się burza i zapadł mrok. Wieczny mrok
Ogłupienie, strach, drażniąca cisza
Ot co czuje człowiek w stanie nieświadomości
Nostalgia, smutek…
I spadło światło w samo centrum mordęgi
A na środku tego światła stała Piękna Pani
Niby nieznajoma a jednak ją znałem
Niby zwyczajna a jednak niezwykła
Odziana w biało-czerwoną szatę
Biel jak nieskazitelna czystość
I czerwień jak przelana krew
Krew uciśnionych, Krew walczących
Patrzyłem na nią długo
To była ta sama Pani, która stała wtedy pod Krzyżem
I czuwa tam dalej
W biało-czerwonej szacie
miejsce 3: Wiktoria Wilk „Boża Dolina”
Srebrzyste strumienie nurkujące wśród skał
Szaro bladym cieniem się pokładających
Westchnienia nad urodą ukrywających
O cuda Boże lud nasz nawet nie błagał
Nie godni tych hal zielenią wyłożonych
Co karmią szczodrze te owieczki bielutkie
Przy szmaragdzie lasów smrekowych malutkie
Z wdzięczności dla łaski Boga rąk złożonych
Krystalicznych stawów tafle każą obłoki
W pełnej krasie okazywać nad szczytami
Krokusy fioletem kwitną całymi połaciami
Wiary niezłomnej oczekujemy opoki
Azaliż jest Cud większy niźli ten Boski?
Żyjemy z naturą jak z bratem piękniejszym
Zgoda i harmonia czynią nas silniejszym
Temu górskiemu ludowi miną troski
Dziękujemy Ci Panie za oczu naszych radowanie,
Kiedy przyjdzie czas lud nasz stawi się na Twoje wezwanie
Pozostałe wiersze:
Jan Kuśmierczyk „O Pasterzu, Owcy i Wilku”
Tyś swoich wrogów skazywał na zapomnienie
I tak wielu mistrzom świata dał natchnienie
Tyś na proch wyburzył miasta Jerycha mury
I do cna wytracił ohydne Ci kultury
Tyś to wreszcie zesłał światu Syna swego
Nowe Przymierze, które chronić ma od Złego
Ja w pokoju żyję na ziemi ojczystej
Obiecanej mi przed wieki, pięknej, górzystej
Ja w pocie czoła moją pracą wielbię Pana
A potem o litość Jego błagam z rana
Ja swój Krzyż dźwigam na pamiątkę Zbawiciela
Los to ciężki, lecz Boga mam za przyjaciela
A on najbardziej ze wszystkich jest tu cierpiący
Prometeusz, co wręczył ludziom dar płonący
On to ogień rozumu rozpalił w Ewie
Owocem, co na zakazanym rosło drzewie
On na zawsze przez Pana będzie już przeklęty
Nie wróci nigdy do Nieba… Anioł Wyklęty!
Michał Walkowski „Słońce”
wstaje na wschodzie
słychać jego brzask
wpływają łodzie
dudni tarczy trzask
któż bardziej skory
do gniewu na nas
porannej pory
wschodzący w sam czas
czyż nie do walki
nie dla herosów
przeznaczył nauki
wódz naszych losów
jest naszym mistrzem
wodzem i panem
któż myśli bystrzej
dla niego amen
Monika Dębek „Mój Bóg”
Wielkości Twojej słowami nie opiszę,
Bliskości Twojej zmysłami nie poczuję.
A jednak miłość Twoją już dawno poznałam.
I Ciebie w drugim człowieku przede wszystkim rozpoznałam.
Jesteś we wszystkim co żyje.
I wielką miłością mnie obdarzasz.
Kochasz mnie taką, jaka jestem,
małą, z wieloma wadami.
Wszystkich ludzi kochasz tak samo,
To sprawiedliwość Twoja ojcowska.
I miłość ze wszystkich największa.
Twoja miłość dla mnie najważniejsza,
Ja stoję wpatrzona w Twój święty majestat,
Czuję Twą bliskość codziennie.