3DROGA.PL

Portal 3droga.pl

Portal Nacjonalistyczny

Greg Johnson: Wspomnienie Maurice Bardeche’a

Maurice Bardèche (1907-1998) to francuski pisarz neofaszystowski. Bardèche był aktywnym i bardzo wszechstronnym autorem krytyki literackiej, filmowej i artystycznej, pisał na temat historii, dziennikarstwa oraz teorii społecznej i politycznej. Wydał ponad dwadzieścia książek i niezliczoną liczbę esejów, artykułów i recenzji.

Urodzony w ubogiej rodzinie na prowincjonalnym Dun-sur-Auron w pobliżu geograficznego centrum Francji, Bardèche dzięki samemu swojemu geniuszowi wyniesiony został do elit francuskiej merytokracji. Otrzymał wysokie wykształcenie w prestiżowym Lycée Louis-le-Grand w Paryżu, gdzie poznał Thierry Maulnier i swojego przyszłego szwagra – Roberta Brasillacha. W 1928 roku wstąpił do École Normale Supérieure, gdzie zapoznał się ze sławnymi później osobistościami, takimi jak Jacques Soustelle, Simone Weil i Georges Pompidou. W roku 1932 rozpoczął naukę na Sorbonie.

W latach trzydziestych Bardèche współpracował przede wszystkim z Brasillachem i Maulnierem pisząc do ich czasopism. W 1935 roku Bardèche i Brasillach opublikowali swoją wpływową „Histoire du cinéma”. Podczas hiszpańskiej wojny domowej Bardèche odbył kilka podróży do Hiszpanii i – razem z Brasillachem – napisał „Histoire de la guerre d’Espagne”. W 1938 roku Bardèche zaczął pisać dla faszystowskiej gazety „Je suis partout”.

W latach 40. XX wieku Bardèche stał się znany ze względu na swój dorobek literacki. W 1940 roku obronił swoją pracę dyplomową o Balzacu. W późniejszym okresie przekształcił ją w biografię pt. „Balzac romancier: la formation de l’art du roman chez Balzac jusqu’à la publication du père Goriot”. Bardèche stał się wysoce cenionym publicystą dzięki swoim studiom nad Stendhalem, Proustem, Flaubertem, Célinem i Léonem Bloyem.

W 1942 roku, po 10 latach spędzonych na Sorbonie, Bardèche przeniósł się na Université des Sciences et Technologies de Lille, gdzie nauczał aż do 1944 roku. Bardèche – od zawsze posiadający więcej sympatii do faszyzmu niż narodowego socjalizmu – nie przystąpił do otwartej kolaboracji podczas niemieckiej okupacji Francji, chociaż obracał się w kręgach kolaborantów. Po wyparciu Niemców jego szwagier – Robert Brasillach – został stracony za kolaborację. Sam Bardèche również został aresztowany pod tym samym zarzutem, jednak szybko go zwolniono. Jego kariera akademicka została zakończona wraz z otrzymaniem zakazu nauczania w ramach publicznego systemu edukacji.

Prześladowania, zamiast uciszyć Bardèche, tylko go zradykalizowały. W 1947 roku opublikował „Lettre à François Mauriac” broniąc postawy kolaboracyjnej, atakując ekscesy ruchu oporu oraz potępiając czystkę przeprowadzoną na zwolennikach Vichy i egzekucję postaci takich jak Brasillach. W 1948 roku założył własne wydawnictwo „Les Sept Couleurs” („Siedem Kolorów”), nazwane od tytułu książki Brasillacha. W 1948 roku opublikował „Nuremberg ou la Terre Promise” (Norymberga, tudzież Ziemia Obiecana) – krytykę procesów norymberskich, ze względu na którą postawiono go przed sądem pod zarzutem bronienia zbrodni wojennych. Został skazany na rok więzienia, jednak jego wyrok został złagodzony przez prezydenta René Coty’ego. W 1950 roku opublikował „Nuremberg II ou les Faux-Monnayeurs” („Norymberga II, tudzież Fałszerze”). W 1952 roku Założył dziennik „Défense de l’Occident” („Obrona Zachodu”), które wydawał do 1982.

W 1951 r. Bardèche dołączył do Sir Oswalda Mosleya, Karla-Heinza Priestera i Pera Engdahla podczas zakładania Europejskiego Ruchu Społecznego (MSE) którego celem było promowanie paneuropejskiego nacjonalizmu. Bardèche służył w tej inicjatywie w pozycji wiceprezesa.

Bardèche – jako „Frank” żyjący w zgodzie ze swoim własnym dziedzictwem – nigdy nie unikał etykiet takich jak „prawicowy” lub „faszystowski”. Zamiast tego akceptował je i próbował nadać im własne znaczenie. We wstępie do swojej książki pt. „Qu’est-ce que le fascisme?” („Czym jest faszyzm?”) stwierdził wprost: „Jestem pisarzem faszystowskim”. Bardèche starał się przywrócić faszyzm do jego socjalistycznych i syndykalistycznych korzeni. Był szczególnie zainteresowany późnym eksperymentem Mussoliniego – Włoską Republiką Socjalną.

Źródło: counter-currents.com

Powyższe tłumaczenie jest własnością portalu 3droga.pl. Kopiowanie i modyfikowanie go bez zgody Redakcji Portalu jest zabronione

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *